ROZDZIAŁ 20

Czas w szpitalu leciał mi bardzo szybko, pewnie dlatego, że byłam tam z Michaelem. Następnego dnia mogłam już wyjść. Dostałam receptę na różne leki i miałam się tu pokazać za miesiąc.
Po szpitalnym śniadaniu, którym podzieliłam się z Michaelem (po przecież dla niego nie mogli już dać...) pojechaliśmy do domu.
Zrobiliśmy sobie śniadanie składające się z pomarańczy, mandarynek i truskawek z bitą śmietaną.
Następnie poszłam do garderoby po torbę. Pomyślałam, że nie będę nic pakować i rzeczy potrzebne na zakończenie mam w domu, a i tak zamierzam zabrać ze sobą trochę rzeczy. Miałam wyjechać dziś wieczorem, a nawet nie rozmawiałam o tym z Michaelem.
Już chciałam iść na dół, ale akurat wszedł Mike.
-Jessy, mogę jechać z Tobą?
-Jasne!
Mike usiadł na krześle, a ja szukałam czegoś, co mogłabym założyć na podróż, bo przez chwilę zapomniałam, że mam na sobie jeszcze wczorajsze ciuchy.
-Nie zabierasz ze sobą żadnych ubrań?
-Nie, wszystko mam w domu.. Biorę tylko torbę, żeby zabrać trochę rzeczy z domu. A Ty się nie pakujesz?
Chyba Michael o tym zapomniał, bo od razu podszedł do szafy i zabrał swoją torbę.
-Na ile jedziemy?
-Chyba na jeden lub dwa dni, nie?
-Myślałem, że zostaniemy na dłużej..
-Jeśli chcesz możemy zostać..
-Oprowadzisz mnie po swoim mieście? Przedstawisz mnie swojej rodzinie?
-Jeśli naprawdę tego chcesz, to okay.
Uśmiechnął się do mnie i zaczął wyjmować z szafy swoje ubrania.
Jak zwykle nie mogliśmy normalnie zrobić razem prostej czynności; towarzyszyły temu zabawy, wygłupy, śmiechy.
Zajęło nam to dosyć sporo czasu.
Zeszliśmy na dół. Po chwili jedliśmy już obiad. Jak zwykle pyszny. Mieliśmy wspaniałą kucharkę.Gdy zjedliśmy, zanieśliśmy talerze do kuchni.
-Jessy, ja to zrobię.. - powiedział Mike i zabrał ode mnie talerz, gdy ja chciałam to zrobić.
-Mike, nie jestem kaleką..
-Ale jesteś osłabiona..
To fakt. Nie czułam się zbytnio na siłach, to przez ten niedobór. Ale potrafiłam przecież zrobić coś tak prostego!
-Kochanie musimy już wychodzić.. - powiedziałam, spoglądając na zegarek.
-Ubieraj się już, ja zaraz przyjdę.
Michael pobiegł na górę, a ja poszłam do hallu po płaszcz i buty. Chwilę później wsiadaliśmy już do limuzyny, czekającej na nas.
Na lotnisku powitali nas fani i kilku fotografów. Ponad miesiąc byłam z Królem i często spotykaliśmy paparazzi, ale nie mogłam się do tego jakoś przyzwyczaić.
Lot był bardzo spokojny.
Wylądowaliśmy, przeszliśmy do samochodu i dojechaliśmy do domu. Hubert czekał już na nas na podwórku.
-Cześć - krzyknęłam do brata, kiedy dojechaliśmy. On od razu wstał z huśtawki i podbiegł do nas.
-Hej.. - odpowiedział. - Michael jest z Tobą?
-Tak..
-Jessy! - mama wyszła przed drzwi.
-Dzień dobry - przywitał się Michael.
-Dzień dobry.. - burknęła mama. - Idźcie się rozpakować, zaraz będzie kolacja.
Zabrałam Michaela do mojego pokoju.
-Jessy, musimy iść dziś do apteki..
-Po co? A.... Pójdziemy po kolacji, ok?
-Okay..
Po chwili byliśmy już w jadalni i jedliśmy sałatkę.
Gdy skończyliśmy, zabrałam pieniądze, receptę i wyszliśmy z domu.
-Jess, ja tu zostanę... - powiedział Mike, a ja sama weszłam do apteki.
-Dzień dobry - przywitałam się z kasjerką i  podałam jej receptę.
Kobieta miała około 30 lat i kasztanowe włosy.
-33,50
Wyjęłam z torby portfel.
-Jessica Fox?
-Tak?..
-Ta Jessica Fox?
-Tak...
-Pozdrów ode mnie Michaela - uśmiechnęła się do mnie.
Wyszłam z apteki.
-Pani kasjerka Cię pozdrawia..
-Kto? Zna mnie?
-Nie, raczej nie.. Rozpoznała mnie i kazała Cię pozdrowić..
-Aha...
Wróciliśmy do domu. Chwilę rozmawialiśmy z moim rodzicami i bratem i poszliśmy spać.




Mam nadzieję, że się podobało :)
Wyjątkowo proszę o komentarze, bo nie wiem czy ktoś tu jeszcze zagląda :)