ROZDZIAŁ 35

Jak zwykle, ja i Michael mieliśmy ciekawsze zajęcia, od tego co musimy robić, więc najpotrzebniejsze rzeczy na wyjazd zaczęliśmy pakować w ostatniej chwili.
-Jessy, stoisz obok mojej szafki, podaj mi majtki - poprosił mnie Michael.
-Sam sobie pakuj swoje gacie! - wyciągnęłam z szufladki jego bieliznę i rzuciłam w niego. Nie wiem jakim sposobem wylądowały na jego twarzy.
-Hej, pani Jackson! Co pani sobie myśli robiąc mi takie rzeczy?! - krzyknął wybuchając śmiechem podczas gdy ja siedziałam w kącie i zwijałam się ze śmiechu - Co się śmiejesz?
Nie potrafiłam mu odpowiedzieć. Mięśnie brzucha bolały mnie bardzo, ale mimo to nie mogłam przestać chichotać się.
Jednak po jakimś czasie przeszło mi i wróciłam do pakowania swoich rzeczy.
-Jess? - zaczął Michael - Chciałabyś mieć dzieci?
-Jasne! - odpowiedziałam.
-Tak?
-Tak.. - odpowiedziałam nie wiedząc o co chodzi. 
-Ja zawsze marzyłem o piątce lub więcej.. - powiedział rozmarzonym tonem.
-Ja chciałam mieć 5.
Popatrzył na mnie w ciszy.
-Jessy?
-Tak?
-Będziesz na mnie zła? - spytał tajemniczo.
-Za co? - spojrzałam na niego - Hej , nie! Puść mnie! Co Ty mi robisz?!
W jednej chwili leżałam na pufach, a Michael mnie łaskotał.
-Nie, puść mnie! - wrzeszczałam  - Ratunku!
Wisiał nade mną łaskocząc mnie wszędzie, gdzie to możliwe.  Na chwilę przestał mnie łaskotać i popatrzył na mnie. Poczułam jego wargi na swoich. Całował mnie delikatnie, coraz namiętniej..

Ktoś jak bomba wpadł do garderoby. 
-Przepraszam... - to nasza gosposia, Madeline - Ja..yy.. Myślałam, że coś się ddzieje.. Ktoś wołał pomocy..
Michael oderwał się ode mnie i już nie wisiał na de mną, a ja usiadłam.
-To ja już pójdę.. - powiedziała i z rumieńcami odeszła.
Popatrzyliśmy na siebie przygryzając wargi. Michael podszedł do mnie i cmoknął w policzek.
-Pójdę do łazienki po kosmetyki.. - wyszedł i zostawił mnie samą.
Spakowałam ostatnie ciuchy i pędem wybiegłam do łazienki. Już kolejny raz dzisiaj musiałam zwymiotować... Michael z kosmetyczką w ręku podbiegł do mnie.
-Wszystko okay?
-Tak, chyba tak..
****************
Dwie godziny później zabieraliśmy swoje walizki z domu i jechaliśmy na samolot.Wzajemnie się przekrzykiwaliśmy.
-Klucze!
-Karma dla Aiszy!
-Karteczka dla Madeline!
-Okna!
-Boże, Michael, jedziemy tylko na trzy dni!
-Jessy, daj mi się tym zająć!
Podniosłam bezradnie ramiona.
-Rób co chcesz..
-Lepiej mi powiedz, gdzie mieszka Twoja babcia!
-Mówiłam Ci milion razy!
-Milion razy zapomniałem, powiedz mi po raz milion jeden.
-Oh, Michael.. - i zaczęłam tłumaczyć mu w jakiej wsi mieszka moja babcia.
Gdy wsiedliśmy do samolotu, Michael poszedł do pilota i powiedział mu gdzie mamy się znaleźć. Tan wyląduje na najbliższym lotnisku, a  dziadek po nas stamtąd przyjedzie.
-Mickey, ja idę spać, okay? - powiedziałam zbliżając się do "sypialni". Ostatnio jestem jakoś tak potwornie zmęczona...
*************
Kilka godzin później poczułam dłoń Michaela na swoim ramieniu.
-Kochanie, za pół godziny lądujemy - uśmiechnął się do mnie, a ja spojrzałam na niego nieprzytomnie.
-Już wstaję - powiedziałam i dźwignęłam się na rękach.
Poszłam do mojego bagażu podręcznego, wyjęłam sukienkę i przebrałam się z dresowych spodni i elegancką sukienkę. Przepychaliśmy się z Michaelem przed lusterkiem.
-Posuń swój gruby tyłek!
-Ty się posuń zapaśniku sumo!
-Ja zapaśnikiem sumo? Osz Ty.. - dotknęłam ust Michaela swoją szminką - Tak lepiej..
-Hmm.. Nawet mi pasuje - zażartował przeglądając się w lustrze.

Dwadzieścia minut później siedzieliśmy z dziadkiem w samochodzie.
Kiedy przyjechaliśmy, moja najbliższa rodzina powitała nas.
-Czekajcie, zawołam babcię - powiedziała babcia Alice.
-Babcię? - spytał mnie ukradkiem Michael.
-Prababcię, ale wszyscy mówimy do niej babciu. Tak jest krócej - szepnęłam.
-Babciu, chodź zobaczysz, co Filemon znowu narobił w pokoju - usłyszeliśmy głos z oddali.
"No tak, impreza niespodzianka.." pomyślałam.
-Kto to Filemon? - spytał znów Michael.
-Kot babci - szepnęłam.
Babcia wyszła z korytarza i z balkonikiem weszła do salonu. Kiedy nas ujrzała, zaśpiewaliśmy razem Sto lat i  usiedliśmy do ogromnego stołu.

Mama pokroiła tort i rozdała go wszystkim. Ledwo zjadłam kawałek tortu, znów zrobiło mi się niedobrze. Wybiegłam do łazienki.
-Jessy, na pewno wszystko w porządku? - spytał Michael podchodząc do mnie.

-Tak.. - odpowiedziałam.
-Musimy iść do lekarza, bo ostatnio jest z Tobą źle - powiedział troskliwie.
-Nie musimy - odpowiedziałam stanowczo - Chyba wiem co mi jest. Chyba jestem..
-Jess, co się stało? - wszedł Hubert.
-Nic.. - odpowiedziałam.
-Wracasz czy tu zostajesz? - spytał.
-Zaraz przyjdę..
-A Ty Michael?
-Ja z nią zostanę.. - odpowiedział i uśmiechnął się do mojego brata.
Gdy Hubert wyszedł, spojrzał na mnie. Chciałam dokończyć, ale strasznie się bałam.
-Chyba jestem w ciąży.. - powiedziałam cicho.
Michael wytrzeszczył na mnie oczy, po czym uśmiechnął się i rzucił się w moje ramiona.
-Jessy, tak się cieszę! - krzyczał.
-Michael, nie jestem jeszcze pewna.. - odpowiedziałam.
-Ale ja to wiem! O boże, Jessy, będziemy mieli dzidziusia!
Nie spodziewałam się takiej reakcji. Michael cieszył się jak dziecko. Nie sposób było z nim rozmawiać o czymś innym. Posiedzieliśmy jeszcze jakiś czas na imprezie i poszliśmy do pokoju.
-Jessy.. Jak nazwiemy dziecko, jeśli to będzie chłopczyk? - spytał, gdy prawie udało mi się zasnąć.
-Nie myślałam jeszcze nad tym..
-A dziewczynka?
-Nie mam pojęcia..
-Jaka ty jesteś niezdecydowana..
-Michael, mamy jeszcze jakieś 7,5 miesiąca!
-Oh, Jessy, to szybko minie!
-Dobra.. Podoba mi się Shailene. Co o tym myślisz? Shailey? Pięknie to brzmi.. Lub Theodore.. Theo.. A ty jakie masz propozycje?
-Ja myślałem o.. W sumie to sam nie wiem.. Każde imię jest piękne...
Rozmawialiśmy całą noc. Mam tylko nadzieję, że to nie jest sen..




Mam nadzieję, że się podobało :)